Nepal

Kathmandu
Op zondag de 28e staan we vroeg op en vertrekken we naar het vliegveld in Varanasi en vliegen naar Kathmandu. Het vliegveld is echt piep en piepklein en zelfs nog dicht als wij aankomen! De veiligheidschecks etc. zijn hier ook heel bijzonder!
In de middag komen we aan in Kathmandu en vinden een prima hotel in een rustig straatje in Thamel. Eindelijk vinden we een heerlijk restaurant en we genieten van de rust en de mogelijkheden in deze stad!
Maandag en dinsdag lopen we lekker rond in de stad en bekijken de Swayambonath stupa (wauw!! echt fantastisch!). Deze stupa ligt hoog op een heuvel boven de stad. We klimmen rustig naar boven en genieten onderweg van de gebedsvlaggen, buddhabeelden, de aapjes en de mensen. De sfeer is heerlijk rustig en vredig. Bovenaan is het uitzicht prachtig en de stupa is adembenemend. De ogen van Buddha zijn op de goudkleurige piek geschilderd en kijken naar alle kanten uit over de stad.
We steken ook weer een kaarsje aan dat we kopen van een vriendelijke vrouw met een kaarsenstalletje.

Gebedswielen die van iedere pelgrim een draai krijgen

Uitzicht over Kathmandu

Overal wapperen Tibetaanse gebedsvlaggetjes

We bezoeken ook de stupa van Bodnath, deze lijkt erg op de eerste stupa maar is veel en veel groter. We bekijken hier ook een buddhistisch klooster. Straatkindertjes halen hier kattekwaad uit met een koopman die ze steeds boos achterna zit.

's Middags gaat Jos naar de kapper (!!!) in een fruttig klein kapperszaakje. Hij wil zijn haar gemillimeterd (sorry Marleen en Anne-Marie!). Na drie halen met de tondeuse valt de stroom uit (aargh!!) en ziet Jos er niet meer uit. Gelukkig krijgt de kapper het voor elkaar om met de schaar Jos zijn haar te bedwingen en ziet het er na 3 kwartier prima uit. Imiddels is wel de hele straat uitgelopen om Jos te bekijken. Jos krijgt nog een 'gratis' massage waar Hester het spaansbenauwd van krijgt (ze draaien zijn nek alle kanten op, slaan hard op zijn hoofd en draaien zijn armen op manieren die we niet voor mogelijk hielden!).

Hierna bekijken we Durbar Square (waar de paleizen staan van de voormalige koningen en een boel tempels) waar een festival gaande is. Het Hindu festival legt de hele stad (en waarschijnlijk het hele land) lam, het is zo druk dat zelfs lopen erg langzaam gaat. We doen er een uur over om van Durbar Square naar Thamel te komen (normaal 15 minuten).

Deze dagen hebben we in Thamel ook nog even flink geshopt; we hebben water- en winddichte jasjes, een warme jakwollen sjawl, handschoenen en mutsen en poncho's gekocht voor onze trekking (allemaal heel goedkoop hier).
Op de trekking zullen we onze warme spullen hard nodig hebben.

Chitwan National Park
Op woensdag staan we lekker vroeg op en vertrekken we met een lokale bus (7 uur) naar Chitwan. Als we uit de bus stappen worden we met een soort jeep en een bootje naar ons resort gebracht wat midden in het park op een eilandje in de Narayani rivier ligt.

We zitten echt midden in de jungle. Ons hutje kijkt uit op de rivier, er is hier alleen van 8 tot 10 ' s avonds stroom en we horen alleen de geluiden van de jungle. Wat een rust!
In de middag gaan we meteen op olifantensafari. In een klein bakje zit je met z'n 4-en op de olifant! De Mahut (de berijder van de olifant) is erg lief voor zijn olifant. Hij rijdt hem als een paard en geeft aanwijzingen met zijn benen en praat zachtjes tegen hem. De olifant houdt heel galant takken en bomen voor ons aan de kant met zijn slurf, zo lief! We komen een neushoorn tegen en lopen een hele tijd achter hem aan. We zien hem echt van heel dichtbij (3 meter ofzo). Best spannend.

Het uitzicht van bovenaf: een olifantenkontje en veel gras en riet (van wel 4 meter hoog!).

Onze neushoorn

's Avonds genieten we van de heerlijke stilte en van 4 enorme spinnen in onze badkamer!

De volgende ochtend maken we een junglewalk. We zien een hoop vogels, enorme spinnenwebben, insectjes (Hester heeft een bloedzuiger, bleh!!) en de verse sporen van een tijger (zie hieronder)!!!!! Gelukkig komen we hem niet tegen.

's Middags gaan we badderen met de olifanten. Wat geweldig! Je mag op de olfant zitten (zo bijzonder met je blote vel op die olifantenhuid, verbazingwekkend zacht eigenlijk!). De olifant haalt grapjes uit want hij probeert je van zijn rug in het water te gooien en spettert je nat met zijn slurf. We hebben echt de grootste lol met hem! Het is echt mooi om te zien hoe zachtaardig en lief zulke grote beesten zijn. Met een haal van zijn slurf of zijn poot kan hij je van alles doen maar je voelt je echt veilig bij ze. Wat een lieve beesten!
Het is ook mooi om te zien wat een bijzondere band de Mahut en zijn olifant hebben. Als het olifantje klein is krijgen ze hun eigen Mahut die hen opvoedt en hun hele leven bij ze blijft. Olifant en Mahut hebben ook echt hetzelfde karakter! Mooi hoor!

Hester haar olifant verdwijnt onder water

Ons hutje!

De komende twee dagen maken we nog een olifantensafari en zien hertjes, wilde zwijnen en apen. Jos mag op de olifant klimmen via zijn slurf, spannend! We krijgen ook nog een heerlijke slurfknuffel, hihi!
We relaxen flink voor ons hutje en zien aan de overkant van de rivier steeds hertjes komen en gaan en apen halen capriolen uit in de bomen. Heerlijk!

Een giftig addertje in onze ' tuin'

Pokhara
Op zaterdag vertrekken we vroeg uit Chitwan en reizen met een (erg) lokale bus (7 uur) naar Pokhara (lees: de busrit is doodsaanjagend eng, 7 uur lang denken we dat we in afgronden zullen storten omdat de chaffeur echt als een idioot rijdt, bovendien is de bus veel te laag voor ons en stoten we bij elke hobbel gemeen ons hoofd).
In Pokhara hebben we weer een heerlijk hotel en bereiden we ons voor op de trekking. Pokhara ligt aan een mooi meer en de bergen waar we in gaan wandelen (de Annapurna range) lonken al naar ons.

kleuterklasje leert al Engels!!

De Lakeside

We laten een t-shirtje voor Hester maken met yakjes er op

De Annapurna Base Camp Trek
Op maandagochtend worden we opgewacht door onze gids en drager in ons hotel en gaan we op weg!
We wandelen de Annapurna base camp trek met hier en daar een uitstapje zodat we 13 dagen onderweg zijn. Het hoogste punt wat we bereiken is 4130 meter wat echt hoog genoeg blijkt te zijn!
Een kaartje van de pieken en dalen van onze klim:

De eerste dagen lopen we door de terassen in de bergen waarop mais, rijst, linzen en graan groeien. Geleidelijk neemt de landbouw af en lopen we het regenwoud in. We zien aapjes rondzwieren in de bomen en lopen langs watervallen in alle soorten en maten. Het wandelen valt ons voornamelijk de eerste twee dagen erg zwaar. Op de tweede dag stijgen we 1500 meter en de dag erna klimmen en dalen we ook flink. Helaas is het in Nepal niet een kwestie van klimmen en aankomen op het hoogtse punt, op sommige dagen moeten we al onze geklommen hoogte ook weer prijsgeven en net zo hard weer dalen. We laten heel wat zweetdruppels achter op de trappetjes en paadjes. De omgeving is fantastisch.
Het leven van de mensen die hier wonen bestaat uit hard werken. Ze bebouwen zelf hun land en sjouwen met of zonder ezeltjes van alles de berg op en af. Wij slapen in 'lodges' die aan de huisjes van de mensen zelf zijn vastgebouwd. Ze zijn erg basic en hoe hoger we komen hoe mooier het wordt. Op een gegeven moment kun je je alleen nog wassen met een hot bucket! We purifceren ons water omdat mineraalwater op deze hoogte niet meer te krijgen is (met dank aan de druppels van Han en Elisabeth!).

Een vlinder met mooie camouflage!

Op de derde dag staan we vroeg (4 uur) op om Poon Hill te beklimmen en de zonsopgang te bekijken, zeker de moeite waard!! Het is wel heel erg koud dus we pakken onszelf goed in! Vanmorgen zien we eigenlijk voor het eerst de besneeuwde toppen omdat de eerdere dagen erg mistig waren. Als de zon opkomt voelen we ons echt de koning te rijk!

En weer op weg, we dalen weer af van Poon Hill en wandelen het regenwoud weer in.

Wat een mooie schommel!! Deze schommels zie je overal en de kinderen hebben er erg veel lol mee

Ja, dat hele dal gaan we nog door!

Machapuchre of de Fishtail mountain

ai, die bruggetjes in Nepal, af en toe echt heel eng!

Op de mist kunnen we onze klok gelijk zetten! Elke middag rond 2 uur

's Nachts is het in de lodges best heel erg koud. Hoe hoger hoe kouder natuurlijk en vanaf 2500 meter vriest het 's nachts zodat we met al onze kleren in onze slaapzak liggen en ook nog extra dekens krijgen van Subba.

Als we op de 8e dag aankomen op het hoogste punt: Annapurna Basecamp (4130 meter) zijn we al het zware klimmen vergeten (hoewel het laatste stukje echt heel traag gaat, voetje voor voetje schuifelen we de berg op vanwege de hoogte). We worden omgeven door giganten van 7000 en 8000 meter met prachtige besneeuwde toppen: WAUW!!. 's Avonds als de zon ondergaat, de bergen paars en roze kleuren en de maan zijn plek inneemt naast een van de besneeuwde reuzen filosoferen we over de wereld en ons leven.

Deze torentjes bouwen de Nepalezen om te vragen voor een veilige tocht door de bergen, samen met twee Engelsen waar we een eind mee hebben gelopen bouwen we ook een torentje/stupa'tje

mmm, jezelf wassen met een ' hot bucket' terwijl het om je heen 2 graden onder nul is!!

Op weg terug:

In een van de dorpjes waar we slapen zijn de geitjes zo lief, ze komen heerlijk knuffelen met je en liggen uren op je schoot (best lekker warm als je het een beetje koud hebt!)

Vanwege het festival hebben veel mensen (gekleurde) rijst op hun voorhoofd

Van links naar rechts: Subba, Jos en Sanjit

Op de laatste dag (gelukkig de laatste!) begeven Hester haar bergschoenen het, best een emotioneel moment. Ze heeft ze al bijna tien jaar en ze hebben haar al een behoorlijk deel van de wereld over gedragen, snik!

Onze gids Subba en onze drager Sanjit (16!!!) zijn echt geweldig. We hebben het heel erg gezellig met ze en leren veel van ze over Nepal en hun leven. Aan het eind van de trekking hebben we echt een speciale band met ze!
Subba vertelt ons over zijn dorp en zou het liefste zien dat we komen lesgeven op school. Helaas staat ons Chinese visum dat niet toe. Terug in Pokhara kopen we een grote stapel Engelse en Nepalese leerboekjes voor verschillende leeftijden, lege schriftjes en potloden, die Subba mee kan nemen naar zijn dorp voor het schooltje.

De laatste avond gaan we uit eten met Subba en Sanjit en nemen we afscheid. Voor de mannen hebben we wat warme kleren (tijdens de trekking kwamen we erachter dat ze die niet hadden) gekocht waar ze erg blij mee zijn. Bij het afscheid krijgen we dikke knuffels en hebben de mannen tranen in hun ogen!
Na 14 dagen Daal Bhat (rijst, linzenprut wat je over je rijst heen moet gooien, spinazie en aardappelcurrie met een soort koekje) te hebben gegeten is het trouwens wel heerlijk om weer een keertje pizza te eten in Pokhara (zelfs Sanjit en Subba kiezen hiervoor)!

Bhaktapur
Na onze trekking reizen we terug naar Kathmandu (weer 7 uur met de hobbel de bobbel bus, hoewel deze chaffeur en bus veel beter en veiliger zijn dan van Chitwan naar Pokhara). Vanuit Kathmandu trekken we verder naar Bhaktapur (een van de koningssteden in de Kathmandu vallei) waar we een paar nachtjes slapen. We hebben een fanatastisch guesthouse. Ons raamje kijkt uit over het grote plein met tempels en ' s ochtends worden we gewekt door de belletjes van de ochtendrituelen in de tempels.

In de stad zijn veel ateliertjes waar schilders Tibetaanse mandala's schilderen

In de hele stad zijn ze druk met de rijstoogst

Vrijdag aanstaande hebben we een vlucht naar Peking (spannend!!). We hebben erg genoten van Nepal, van de mooie natuur, de prachtige bergen, de mooie tempels en stupa's en de gastvrijheid en de goedlachsheid van de mensen! (en natuurlijk van het ' Om Mani Padme Hum' dat overal klinkt, hoewel het wel even lekker is om dat een tijdje niet te horen!!)